Każda osoba zaciągająca zobowiązania finansowe musi pamiętać o terminowej spłacie należności. W przypadku braku odnotowania pokrycia zadłużenia, wierzyciel może wystosować pismo, które ma za zadanie przypomnieć o obowiązku terminowej spłaty zadłużenia. Informacja ta może przybierać różne formy, jednak nie należy jej ignorować. Chcąc odzyskać należność, wierzyciele lub firmy windykacyjne w pierwszej kolejności stosują monity.
Czym jest monit?
Każdy przedsiębiorca zaciągający zobowiązanie finansowe zarówno w formie pożyczki lub kredytu, jak i w postaci usługi czy zakupie towaru zobowiązany jest do terminowego pokrycia należności. W chwili nabycia danego dobra jest on informowany o dacie, w jakiej należy dokonać zapłaty. Zgodnie z postanowieniami, dana osoba powinna przelać środki finansowe na konto wierzyciela, sprzedawcy bądź usługodawcy przed upływem terminu. W chwili, kiedy zbliża się dzień uregulowania należności, dłużnik może otrzymać monit.
Monit to forma przypomnienia o terminie, w którym należy uregulować zobowiązania finansowe. Może on również być ponagleniem kontrahenta do szybszego spłacenia należności. Monit zazwyczaj ma formę pisemną i stanowi pierwszy ruch na drodze do egzekucji zadłużenia. Pełni funkcję motywacyjną do uiszczenia zobowiązania bez podejmowania dalszych kroków prawnych. Z kolei jego celem jest poinformowanie dłużnika o konieczności szybkiej zapłaty wynikającej z przekroczenia ustalonego terminu uiszczenia należności.
Co ważne, wierzyciel nie ma obowiązku przypominania o mijającym terminie spłaty. Dokładne informacje widnieją na umowie bądź fakturze. To po stronie nabywcy jest dopełnienie wyznaczonych dat spłaty. Monit jest dobrowolną formą informującą dłużnika o niedotrzymaniu terminu płatności oraz konsekwencjach, które będą wiązać się z nieuregulowaniem zadłużenia.
Monit powinien zawierać kilka ważnych elementów:
- data i miejsce sporządzenia;
- dane zarówno wierzyciela, jak i dłużnika;
- kwota i źródło zobowiązania;
- wysokość odsetek za opóźnienia;
- termin zapłaty;
- ostateczny termin zapłaty, liczony od dnia doręczenia monitu;
- numer rachunku bankowego;
- własnoręczny podpis wierzyciela.
Nie istnieje odgórnie narzucona forma tego dokumentu, stąd też można skorzystać z gotowego druku monit wzór pisma znajdującego się w internecie.
Monit może przybierać różne formy. Najczęściej stosowane jest powiadomienie pisemne wysyłane listem poleconym lub jako wiadomość e-mail. Może to być również rozmowa telefoniczna bądź wiadomość SMS.
Czym jest monit kanoniczny?
Istnieje także pojęcie monit kanoniczny. To najłagodniejsza z kar dyscyplinarnych dotyczących osób duchownych. Została ona przewidziana w prawie kanonicznym Kościoła katolickiego.
Jaka jest opłata za monit?
Monit wiąże się z koniecznością uiszczenia dodatkowej opłaty, którą będzie musiał pokryć adresat, czyli dłużnik. Jednorazowe ponaglenie nie będzie wiązało się z wysokim kosztem, jednak w przypadku kilkukrotnego otrzymania pisma kwota znacząco wzrasta. Co ważne, „Ustawa antylichwiarska” przewiduje, że wszelkie koszty, które są związane z opóźnieniem w spłacie, w tym również opłata za monity, nie mogą być wyższe niż maksymalne odsetki wynikające z opóźnienia.
Wysokość opłat za wystawiony monit przede wszystkim zależy od formy dostarczenia oraz indywidualnych opłat wierzyciela. Najtańszą opcją jest wiadomość elektroniczna bądź powiadomienie SMS. Rozmowa telefoniczna będzie wiązała się z kwotą od 5 do 50 zł. Co ważne, niektóre firmy pożyczkowe lub banki mogą naliczyć opłatę nawet w sytuacji, kiedy dłużnik nie odebrał telefonu. Powiadomienie listowne to koszt od 10 do 40 zł. Pismo urzędowe monit będzie wiązało się z kosztem do 200 zł. Najdroższą opcją jest osobista wizyta przedstawiciela wierzyciela, wówczas kwota może sięgnąć nawet 1000 zł.
Jak zaksięgować opłatę za monit?
Przedsiębiorcy z różnych przyczyn nie uiszczają terminowo opłat za towary lub usługi. Takie opóźnienia najczęściej skutkują ponoszeniem dodatkowych opłat np. z tytułu poniesionych kosztów względem otrzymanego monitu. Chcąc, aby dana kwota mogła stanowić koszt podatkowy w prowadzeniu działalności gospodarczej, to jej poniesienie powinno spełniać kryterium celowości oraz racjonalności. Dodatkowo nie może być wymieniona pośród wydatków niestanowiących kosztów podatkowych. Opłata za monit ma inny charakter niż wydatki związane z użytkowaniem, dlatego nie podlega ograniczeniu w ramach limitu odnoszącego się do tych wydatków. Stąd też może ona być uwzględniona jako koszt na zasadach ogólnych. Warto zatem pamiętać, że opłata za monit będzie podlegała rozliczeniu w kosztach i to niezależnie od wartości zadłużenia w pełniej poniesionej wysokości. Co ważne, kwota związana z upomnieniem zaliczana jest w celu osiągnięcia przychodu, dlatego należy ją rozliczyć w firmowych kosztach uzyskania przychodu i odprowadzić podatek. Należy ją także uwzględnić zarówno w Księdze Przychodów i Rozchodów, jak również w JPK.
Monity najczęściej praktykowane są przez instytucje bankowe. W ten sposób informują swoich klientów o konieczności uregulowania zobowiązania finansowego. Po jego otrzymaniu warto skontaktować się z wierzycielem i uzgodnić warunki spłaty.
